LEBB Lebbeekse AC Lebbeekse Atletiekclub

Ode aan een monument: Maurits Vanderstraeten

Lebbeke
09
juli 2021

Met het overlijden van Maurits Vanderstraeten valt een monument van onze club weg. Een ode door onze clubvoorzitter François Willems.

We schrijven september 1972. Het Lebbeekse sportcentrum bestond toen nog niet in zijn huidige vorm maar toch werd op deze locatie een scholenveldloop georganiseerd. Ik trok mijn stoute schoenen aan en besloot om ook eens mijn kans te wagen tussen al dat jonge geweld. En ja, ik kwam warempel als eerste over de meet. Kon ik toen weten dat ik op de drempel stond van een beloftevolle atletiekcarrière. Voor die eerste plaats kreeg ik als beloning een aansluitingskaart en een asbak. Ja, atletiek en roken, toen kwam men daar gerust nog mee weg. De prijs werd mij overhandigd door Maurits Vanderstraeten die bij mij overkwam als een uiterst charismatisch persoon en op dat ogenblik de drijvende kracht achter het nog jonge AC lebbeke, thans Lebbeekse Atletiekclub. Dit was mijn eerste kennismaking met Maurits, een kennismaking die uiteindelijk zou uitgroeien tot een vriendschap en een samenwerking van bijna een halve eeuw. Naast de asbak was dit zijn grootste geschenk dat hij aan mij ooit kon aanbieden.

Maurits heeft in de loop ter tijden heel wat watertjes doorzwommen. Ik herinner mij mijn eerste trainingen in de Minnestraat in het kleine zaaltje waar Maurits elke dinsdag en donderdag present tekende, een gewoonte die hij tot voor kort nog steeds onderhield. Je moet het hem maar nadoen : méér dan 50 jaar elke dinsdag en donderdag, week in week uit, maand in maand uit, jaar in jaar uit het aanspreekpunt zijn voor atleten, ouders, sympathisanten en dit geheel vrijwillig en belangeloos. Niets was hem teveel en steeds kon men op zijn hulp rekenen voor allerhande kleine probleempjes en akkefietjes. Ik kan mij niemand herinneren die zijn job als secretaris meer ter harte nam dan Maurits.

Superlatieven schieten mij tekort om de impact van Maurits Vanderstraeten op de Lebbeekse Atletiekclub te omschrijven. Maurits ademde atletiek en iedereen gunde hem zijn virtuele kind, iets wat hem biologisch spijtig genoeg niet werd toegestaan. Van bij de oprichting van de atletiekclub in 1955 stond Maurits op de barricaden om de Lebbeekse AC op de kaart te zetten. Door zijn typische veelzijdigheid en samen met zijn dynamische voorzitters en bestuursleden, is hij méér dan geslaagd is zijn opzet. Veelal doelbewust in de luwte maar vooral een man van zijn woord. Logischerwijze wisselden gunstige perioden soms af met minder gunstige, ook was er wel eens een storm waar te nemen maar uiteindelijk kwam alles, zoals steeds, optimaal terecht.

Om geld in het laatje te brengen was Maurits niet te beroerd om de boer op te gaan met steun- en tombolakaarten, bezocht hij de Lebbeekse handelaars voor sponsoring voor de nationale veldloop, richtte zelfs een duivenshow in en was ieder jaar present om mee te werken aan het jaarlijkse eetfestijn, nota bene één van de eerste eetfestijnen in Lebbeke. Mede dankzij zijn honderden handgeschreven uitnodigingen was dit eetfestijn telkens een waar succes.

Op sportief vlak zijn de oefenveldlopen die hij organiseerde in Lebbeke en omstreken legendarisch. Menig atleet zette hier zijn eerste stapjes in de atletiek om later uit te groeien tot regionale en nationale toppers. Maurits was ook de drijvende kracht om de Belgische veldlooptop naar de jaarlijkse Lebbeekse veldloop uit te nodigen maar ook het aanstellen van Roger Moens, zilveren medaillewinnaar op de Olympische Spelen, als trainer van de club was een huzarenstukje.

Dit zijn herinneringen en anekdotes die Maurits graag vertelde tussen pot en pint en waar hij terecht trots op was. Zo was hij ook super fier op de metamorfose die de infrastructuur van zijn club onderging. Van het zaaltje in de Minnestraat, over de aftandse caravan en de houten chalet op het sportcentrum tot het huidige prachtige clubhuis zijn er inderdaad wel wat decennia overgegaan maar ook hier heeft hij zijn doelstelling uiteindelijk bereikt. Reikhalzend keek hij uit naar de aanstelling van het 5.000ste lid van de club maar dit objectief heeft hij spijtig genoeg niet gehaald.

De Lebbeekse Atletiekclub zal nooit meer zijn als voorheen. Het zal raar doen wanneer wij in het secretariaat zijn plaats voortaan leeg zullen aantreffen samen met zijn typerende zwarte aktetas. Nooit meer de vraag : is Maurits er al ? Waar is Maurits ? Wij zullen zijn gezellige babbel over koetjes en kalfjes missen evenals het taxeren van de atleten op hun talenten door het raampje van het secretariaat. Wij zullen hem nooit vergeten en zullen hem op een gepaste manier eren zodat hij voor altijd in ons midden blijft. Ook een woord van dank en appreciatie aan zijn echtgenote Godelieve, die steeds achter onze Maurits stond zodat hij zijn geliefde en dierbare hobby naar believen kon uitoefenen. Wij wensen haar en de ganse familie veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.

Maurits, veel heb je ons gegeven
Veel heb je voor ons betekend
Plotseling uit ons leven gedreven
Blijf je in onze harten leven
Je was het fundament
De bouwsteen en het cement
Zo heb jij jouw hart en ziel voor Lebbeekse AC gegeven
Dood ben je pas als je bent vergeten !

AC Maurits, het ga je goed !!!

François Willems

Geschreven door François Willems | Contacteer webteam

Facebook Twitter Instagram Flickr Strava Wikipedia YouTube