Van alle jeugdatleten die de afgelopen jaren doorstroomden telt Astrid intussen het meeste ervaring op internationaal vlak. De twee EK’s, het ETC en de verschillende nationale titels op haar palmares maakten de keuze er niet makkelijker op voor de Mollemse atlete. Astrid over haar top drie:

3. Eerste Belgische veldlooptitel (2007)

Mijn allereerste Belgische veldlooptitel blijft tot op de dag van vandaag héél speciaal. Als elfjarig meisje was ik doodop van de zenuwen. Ik had vroeger altijd enorm veel last van zenuwen. Ook voor dit Belgisch Kampioenschap kon ik het niet houden.

Exact 1 minuut voor de start stond ik op ongeveer 50 meter van de startlijn langs de kant over te geven, puur door zenuwachtigheid. Ik hoorde de starter ‘KLAARMAKEN’ roepen, waarop ik nog een slokje water dronk en al lopend de kleren uitzwierde om naar mijn papa te gooien. Ik was net op tijd voor de start want het schot weergalmde net over het hele terrein. Ik was zo volledig overdonderd dat ik bij het ingaan van de laatste ronde, met nog 500 meter te gaan, negende liep. Uiteindelijk besliste ik de wedstrijd op het laatste bergje. Totaal verbaasd stond ik te glunderen op het podium. Ik had niet verwacht dat ik op zo’n korte tijd nog helemaal naar voor kon lopen en winnen. Dit was het begin van een hele lange reeks Belgische veldlooptitels.

2. Europees kampioenschap cross (2013)

Mijn allereerste internationale ervaring in het veldlopen. Ik mocht als junior mee naar het Europees kampioenschap veldlopen in Belgrado (Servië). Voor deze kwalificatiewedstrijd hadden we heel hard gewerkt, met nog een extra piek op het EK zelf.

Ik heb de maanden ervoor op allerlei vlakken enorm veel bijgeleerd. Van trainingen tot het psychologische aspect. Overdonderd door de organisatie en alle atleten die in hetzelfde hotel verbleven. We werden hier echt wel op handen gedragen. Over de wedstrijd was ik meer dan tevreden. Voor een allereerste internationale ervaring deelde ik de wedstrijd goed in en kon op het einde nog een paar meisjes remonteren. Er was ook nog één pluspuntje dat weekend. Ik mocht de kamer delen met één van mijn idolen (Veerle Dejeaghere). Dat maakte het helemaal af. Kortom, het was genieten van de eerste tot de laatste seconde. Een herinnering die me voor altijd bij zal blijven.

1. European Team Championships (2015)

De ETC werd mijn allereerste internationale ervaring op de piste. Ik miste net die EK-limiet voor beloften op de 3000m steeple. Dit was voor mij een soort van ’troostprijs’, hoewel dit echt wel een ‘EK’ was op hoog niveau. Ik stond tussen verschillende toppers en kon als jonkie toch wel mijn mannetje staan. Met een zevende plaats was ik best tevreden. Het was immers nog maar mijn derde steeple-wedstrijd ooit.

Na de wedstrijd kreeg ik heel wat complimenten over mijn techniek. Complimenten van trainers die expert zijn in het vak. En dit is hoopgevend voor de toekomst. Het was alleszins een grote stap vooruit, om me eindelijk toe te leggen op de steeple. Ik ben volledig verkocht aan dit nummer en ik wil hier echt het beste in mezelf naar boven halen. Op dit kampioenschap leerde ik ook heel wat nieuwe toppers kennen. Het motiveert enorm om met hen te praten over dezelfde doelen/ambities. Je maakt hier op zo een kampioenschap echt vrienden.

Bekijk de volledige artikelreeks hier.
Volgende week ontdek je de top drie van Niels Slachmuylders.