Lebbeke
28
oktober 2015
→
Onze atleten worden gedreven door een verlangen om te presteren. Om sneller te gaan. Om hoger en verder te springen en werpen. Wanneer we de drie hoogtepunten uit een atletiekcarrière vragen, dan staan ze allen voor een moeilijke keuze. Dit zijn "de drie van" Riet Vanfleteren.
Ondanks heel wat blessureleed kwam Riet de afgelopen jaren tot erg knappe prestaties. Snelle tijden en meerdere provinciale en Vlaamse titels bleven niet uit. Maar in al die jaren steken deze die prestaties er net dat beetje boven uit.
3. Belgisch kampioen 4x60m (1999)
Onze tijd als kind was vooral plezant. Trainer François Willems zorgde ervoor dat we op een speelse manier alle technieken en disciplines van atletiek onder de knie kregen maar de grootste vereiste was dat het vooral leuk bleef. De training eindigde typisch met een spel als ‘nummerkes’, ‘lopende vlag’ of ‘spurtkoning en spurtkoningin’. Desondanks de iets speelsere manier van trainen, zorgde hij ervoor dat we ons vak ook perfect kenden. Dat uitte zich voor het eerst op het Belgisch kampioenschap aflossing.
Dankzij het goed inoefenen van onze wissels, liepen Lieselot (Ringoot), Lize (De Geest), Sarah (Bollengier) en ikzelf naar de overwining bij de benjamins op de 4x60m. Iedereen was door het dolle heen en kon maar niet geloven dat wij, 4 kleine meisjes uit een club in Lebbeke, het goud binnen hadden gehaald! Het zou de start worden van een mooie carrière voor ons alle vier.
2. Vlaams kampioen 400m (2007)
Na een leuke kindertijd onder leiding van François en later Robert Moriau, kwam het ‘echte’ werk eraan. Eens laatstejaars cadet werd het tijd om echt hard te gaan trainen. We kwamen als jonge meisjes in een leuke groep terecht waar we onmiddellijk heel goed werden opgevangen. Het was (tevens mijn huidige trainer) Geert die mijn ‘talent’ voor het eerst ontdekte. Ik wist dat ik niet over zoveel snelheid als Lize (De Geest) beschikte of niet de sprongkracht van Sarah (Bollengier) had. Maar volgens Geert had ik veel ‘zwart’ in mij waarmee hij bedoelde dat ik een heel ontspannen, efficiënte loopstijl had. Ik zou goed zijn op de 400m zei hij. En dus liet hij mij de zware trainingen van de 400m aanvangen.
Met een goede balans tussen het ideale trainingsvolume en voldoende rust werd ik exact 1 jaar later Vlaams kampioene bij de scholieren. Ik mocht starten in de tweede snelste reeks waardoor niemand in mijn weg liep en ik rustig mijn eigen ding kon doen. De meisjes in de snelste reeks keken te veel naar elkaar waardoor ik de snelste tijd over alle reeksen liep. Lize werd die dag enorm nipt tweede op de 60m (ze strandde op één duizendste van de eerste plaats geloof ik).
Onze prestaties zetten zich het jaar nadien (in 2008) verder en waren goed voor een ticket naar Düsseldorf. Daar zouden we samen de Belgische kleuren vertegenwoordigen op de ‘Interland’. Een groot deel van onze groep ging mee om te supporteren en er heerste een leuke teamsfeer.
1. Clubrecord Linda Berghman 400m (2014)
Na enkele jaren last te hebben gehad van blessureleed, kon ik eindelijk nog eens een heel jaar vlot doortrainen. Mijn goede vorm kwam al boven op de jaarlijkse stage in Portugal en ik stelde hoge doelen op voor het komende seizoen: ik wou het clubrecord van Linda Berghman eraf lopen. Het leuke was dat ze mij dit echt toewenste en hierdoor mijn prestaties op de voet volgde. Net voor het provinciaal kampioenschap analyseerde Geert mijn goede vorm en deed een scherpe voorspelling. Hij zei dat ik dat jaar 55.82 zou kunnen lopen. Ik geloofde hem natuurlijk niet, mijn huidig PR stond voor de wedstrijd nog steeds op 57.75, ik had nog nooit sneller gelopen, ik had het clubrecord van Linda (dat op 56.46 lag) nog niet eens. Laat staan dat ik dan onder die 56 seconden zou kunnen lopen, dat is gewoon onwerkelijk.
Die dag begon ik aan een onwerkelijk seizoen. Ik werd vlot Provinciaal kampioene, maar door enorme windstoten was ik ondanks een nieuw PR (57.69) toch wat teleurgesteld. De week nadien bolde ik in de gietende regen op de interclub wat uit (ik wou me sparen voor beide aflossingen die later volgden die dag) maar haalde toch onverwacht opnieuw een nieuw PR: 57.39. Zou het dan toch lukken? Op het Vlaamse kampioenschap enkele weken later zat eindelijk alles eens mee. Het weer was goed, de wind lag ideaal en we liepen op de snelle piste van Gent-Brugge. Het moest er wel uitkomen. In een spannende wedstrijd liep ik naar een onverwachte 3de plaats in jawel, een nieuw PR en een nieuw clubrecord: 56.35! Het was vroeg, en mijn seizoen was al geslaagd. Ik had het clubrecord van Linda kunnen pakken! Papa belde haar meteen op, en ook zij was enorm tevreden. Het deed deugd om zoveel blijdschap van iedereen te voelen.
Mijn goede vorm zette zich verder voort in de loop van het seizoen. Als kers op de taart slaagde ik erin om op het Belgisch kampioenschap op het einde van juli een 5de stek te bemachtigen in een door Geert perfect voorspelde tijd: jawel 55.82. Ik voelde me top.
Bekijk de volledige artikelreeks hier.
Volgende week krijgen we de top drie van Thomas Caudron.