De afstandsloper die begon te sprinten. Dat is de opvallende evolutie van Ruben binnen onze club. Tijdens de Beker van Vlaanderen neemt hij er met graagte nog eens een spring, horden of ander nummer bij. Dit zijn de drie van Ruben Van den Berghe:

3. Beker van Vlaanderen

Op nummer 3 plaats ik niet specifiek één moment maar eerder mijn evolutie als atleet binnen AC Lebbeke. Toen ik als 12-jarige met atletiek begon was dit met het idee dat ik een paar jaar later de nieuwe Kenenisa Bekele zou worden. Al snel bleek dit niet helemaal te lukken en stelde ik mijn ambities wat bij, eentje daarvan was een plaatste veroveren in het BvV-team. Dat ik in de vele jaren dat ik nu al rondloop bij AC Lebbeke transformeerde van een afstandsloper tot een springende sprinter is dus zeker ook een hoogtepunt. En dat ik de laatste jaren, soms als Chinese vrijwilliger met een polsstok in de hand of met een hoop hordes voor me en tegenwoordig ook als onderdeel van de 4x400m ploeg deel mag uitmaken van het BvV-team maakt dit nog steeds lopende hoogtepunt alleen maar mooier. Ik hoop trouwens dat ik in de toekomst als trainer binnen AC Lebbeke nog veel atleten naar een sportief hoogtepunt kan begeleiden!

2. Provinciaal kampioen verspringen indoor (2014)

Het moet zowat de spannendste verspring-wedstrijd in de geschiedenis van de Belgische atletiek zijn geweest. Met een sprong van 6m26 werd ik begin 2014 voor het eerst in mijn carrière provinciaal kampioen! Na 6 pogingen had ik net als de nummer 2 een sprong van 6m26 weten te produceren, waarna er naar de 2de beste poging werd gekeken. Ook hier lieten we echter net dezelfde afstand optekenen, mijn 3de beste poging was echter enkele centimeters verder dan mijn dichtste concurrent en dus werd ik tot mijn grote verbazing provinciaal indoorkampioen!

Aangezien ik onder Gunther zijn leiding slechts 3 maanden daarvoor aan mijn verspringavontuur begon werd deze titel nog wat specialer. En ook al besef ik dat 6m26 nog niet direct het begin was van een internationale carrière deed deze titel toch enorm veel deugd!

1. Vlaams kampioenschap 400m indoor (2014)

De winter van 2014 was een absolute topwinter! Welk moment ik op nummer 1 zou zetten was dan ook geen eenvoudige keuze. Mijn deelname aan het Vlaams kampioenschap haalde het uiteindelijk toch van mijn provinciale titel. Dat Vlaams kampioenschap was om te beginnen de eerste keer dat ik me op een “topnummer” (Ik plaatste me outdoor wel al eens voor de minder bezette 400m horden)kon plaatsen voor een Vlaams of Belgisch kampioenschap.
Ik stond als 21e van 24 deelnemers ingeschreven en mocht in de traagste reeks dan ook plaatsnemen in baan 6. De weken daarvoor verbeterde ik zowel mijn 60m, 200m als 400m record en ik legde mezelf dan ook wel wat druk op om hier nog een vervolg aan te breien. In de opwarming sloeg de stress dan ook behoorlijk toe en eenmaal op de baan wist ik zelfs niet meer welke voet er nu weeral vooraan moest in mijn startblok.

Na wat gesukkel kon ik dan toch voor echt in mijn blok kruipen, ik vertrok ongelofelijk ontspannen en in de 2e bocht voelde ik de concurrentie, waaronder trainingspartner Danny, dan ook wat komen. Geert, altijd op post in deze bocht, riep me dan ook toe om te durven aanzetten zodat ik bij het naar binnen komen zeker niet ingesloten zou geraken. Wat volgde was waarschijnlijk de leukste, zotste en beste 250m uit mijn atletiekcarrière. Ik schakelde alsof het niets was een versnelling hoger, zette me vlot op kop en bij het ingaan van de laatste bocht was dit vreemd genoeg nog steeds het geval. Geert vuurde me net als een ronde eerder opnieuw aan en ook al duurde de laatste rechte lijn ontzettend lang, ik wist zowaar als eerste over de finish te komen. Niets speciaals uiteraard aangezien er nog 3 snellere reeksen moesten volgen, maar toen ik de tijd zag stoppen op 51”68 waande ik me heel even Vlaams kampioen en schreeuwde ik het uit! Meer dan een seconde van mijn indoorrecord van 2 weken eerder, ruim een halve seconde sneller dan mijn outdoorrecord en voor het eerst een tijd in de 51 seconden! Dat ik uiteindelijk van de 21e naar de 11e plaats opschoof en ik door deze tijd ook een plaatsje op het BK veroverde maakte het uiteraard allemaal nog wat mooier.

Je hoeft dus zeker geen Wereldkampioen, Europees kampioen of Belgisch kampioen te worden om mooie momenten te beleven op de piste!

Bekijk de volledige artikelreeks hier.
Volgende week ontdek je de top drie van Astrid Verhoeven.