Thomas begon zijn atletiekcarrière bij de jeugd van AC lebbeke. Al snel werd duidelijk dat hij aanleg had voor de langere afstand, waar hij zich dat ook op toelegde. Naast het sportieve zette Thomas zich de laatste jaren ook naast de piste almaar vaker in voor onze club. Zo was hij onder andere bestuurslid en steekt hij regelmatig de handen uit de mouwen bij organisaties. Een heleboel topmomenten om uit te kiezen dus. Hier zijn de drie van Thomas Caudron:

Winter 2001-2002

Na een goede prestatie in de scholenveldloop overtuigde mijn moeder, die vroeger zelf nog actief was bij AC Denderland, om deel eens deel te nemen aan een echte veldloop. Enkele weken later stond de oefenveldloop van AC Lebbeke op het programma. Daar verloor ik de spurt voor de 4e plaats van Joris-Jelle Ost. Maar had ik de smaak te pakken.
Op uitnodiging van Francois Willems kwam ik in de groep van Robert Moriau terecht. Ik kwam niet alleen in een hechte vriendengroep terecht, maar ook in een zeer talentvolle groep. Op alle clubcrossen stonden we telkens met vele Lebbekenaren aan de start. In de cross van Zele haalden we voor de eerste maal met drie het podium. Joris Clemminck sleurde een volledige wedstrijd aan kop, terwijl ik probeerde aan te pikken. Laurens Schockaert was op het einde de friste van ons drie en haalde de overwinning binnen. Een, twee en drie voor AC Lebbeke. We deden dat huzarenstukje no genkele keren over dat seizoen, ook tijdens het provinciaal kampioenschap. Maar de kers op de taart moest toen nog komen.

In 2002 werden de Belgisch kampioenschappen georganiseerd op de Wellington renbaan. Bij de start ongeveer 400m rechtdoor op een brede grasvlakte om in een grote bocht terug te keren naar de finishlijn. Ook hier begon Joris vol op kop te sleuren met Laurens in zijn spoor. Een beetje onder de indruk van het spektakel volgde ik rond de tiende positie en schoof naarmate de cross vorderde verder op. Bij het ingaan van de laatste rechte lijn kreeg ik Joris terug in het vizier. Met een goede eindsprint kon ik hem nog net remonteren en zo eindigden we andermaal met z’n drieën op het podium. Een unicum! Dat Maurice Verstraeten, onze ere-secretaris de medailles toen uitdeelden maakten het nog mooier.

Clubrecord 800m Junioren

Tijdens mijn eerste jaar aan de hogeschool was het niet altijd makkelijk om constant te trainen. Ik koos ervoor om in Kortrijk naar school te gaan, wat ervoor zorgde dat ik elke dag minstens twee uur op de trein zat. Toch draaide het op trainingen vrij goed. Ik trok samen met Koen Naert en AC Lebbeke-boegbeeld Jerry Van den Eede naar Sankt-Moritz. Mijn eerste hoogtestage.

Twee weken na de stage stond in Oordegem een 800m op het programma. Ik kwam maar 30 minuten voor de start toe omdat we nog iemand in laatste instantie moesten oppikken. Ik startte met een tijd van 1:55.5 in het achterhoofd. Tot aan de 600 meter bleef ik achteraan hangen en voelde ik mijn benen niet. Toen ik aanzette kon ik een heleboel atleten remonteren, onder wie Thomas De Bock. Niet alleen liep ik toen een persoonlijk record van 1:54.54, maar daarbovenop ook nog eens het clubrecord bij de junioren. Ik betwijfel wel of het record nog lang stand zal houden met al dat opkomende jonge talent.

Vlaams kampioenschap 2013

Na een goede voorbereiding in de winter en een geslaagde stage in Portugal was het tijd voor het echte werk. De eerste afspraak van het seizoen was de Beker van Vlaanderen in Oudenaarde. Daar testte ik voor het eerst dat seizoen op de 1500m. In de spurt kon ik vrij makkelijk de 13 punten binnenhalen voor onze club en met 4:07 had ik een tijd die goed genoeg was voor het Vlaams Kampioenschap twee weken later.
Aan de start van dat kampioenschap stonden enkele mannen met een persoonlijk record van 3:50 laag. Ik startte attent mee vooraan. Het tempo werd gedrukt en ik had vertrouwen in mijn eindsprint. Bij het ingaan van de laatste ronde zetten enkele atleten stevig aan. De twijfel sloeg toe toen ik een klein gaatje moest laten en een paar tegenstanders over mij kwamen. Aan de laatste 100 zette ik vol aan en strandde op de 4e plaats. Het dichtst dat ik ooit bij een medaille ben gekomen op een kampioenschap bij de ‘echte’ mannen. Als ik zag wie ik in die wedstrijd achter mij liet, dan kan ik niet anders dan tevreden zijn.

Bekijk de volledige artikelreeks hier.
Volgende week ontdek je de top drie van Jozef Becue.